Απορρίφθηκε (με την υπ’ αριθόν 622/2021) απόφαση του Αρείου Πάγου η αίτηση του Κωνσταντίνου Πάσσαρη, με την οποία ζητούσε την αναίρεση των καταδικαστικών σε βάρος του απόφασεων και των ποινών που του επιβλήθηκαν από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών (4 φορές ισόβια και 49 χρόνια κάθειρξη) σχετικά τις δολοφονίες των αστυνομικών κατά την αιματηρή απόδρασή του από το νοσοκομείο «Γενικό Κρατικό» το 2001.
Με την απόφαση του Αρείου Πάγου επικυρώθηκε η αιτιολογία του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών πως η δήθεν καλή συμπεριφορά του και μετάνοια στις φυλακές έγινε κυρίως κατά μεθόδευση για να ζητήσει στη συνέχεια ελαφρυντικά ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων όπου εκκρεμούσαν τα σε βάρος του εγκλήματα ανθρωποκτονιών, ληστειών κλπ με απειλούμενες ιδιαίτερα μεγάλες ποινές.
Ρητά διαπιστώθηκε από την απόφαση, πως «καμία συμπεριφορά του στις Φυλακές δεν εκδηλώθηκε αυτοβούλως. Ήταν αποτέλεσμα φόβου και καταναγκασμού στις σκληρές φυλακές της Ρουμανίας όπου δεν είχε άλλη επιλογή. Η δε “μεταστροφή” του στα θεία την οποία εβεβαίωνε με επιστολή του στο δικαστήριο γνωστός Αρχιμανδρίτης, δεν αποτελούσε μετάνοια για τους ανθρώπους που σκότωσε και την δυστυχία που είχε προκαλέσει στους συγγενείς των θυμάτων αλλά προσπάθειες προσποίησης».
Με την ίδια αίτηση αναίρεσης, ζητούσε «να σπάσουν τα ισόβια» γιατί η διάρκεια της ποινικής διαδικασίας στην Ελλάδα κράτησε πολλά χρόνια, «χωρίς αυτός να φταίει».
Τι έκρινε το δικαστήριο
Το Δικαστήριο έκρινε πως αυτός είναι αποκλειστικά υπαίτιος για κάθε καθυστέρηση των διαδικασιών αυτών. Γιατί, μετά τα εγκλήματα στην Ελλάδα δραπέτευσε στην Ρουμανία, όπου διέπραξε δολοφονίες, με συνέπεια να τον κλείσουν με ισόβια στις εκεί φυλακές και να μην τον παραδίδουν οι αρχές, μέχρις να εκτίσει εκεί την ποινή του. Μ’ αυτά τα δεδομένα, απορρίφθηκε και αυτός ο ισχυρισμός του και έτσι τα ισόβια έμειναν ισόβια.